Geri Dönüş

Vay canına en son yazımı ocak 2016 yazmışım!....

Çok zaman olmuş ....
Bu zaman içinde üstümüzden tır geçti derler ya tam tamına öyle oldu .

Kız kardeşim intihar etti..........

Aslında bu yazıyı başka bir zaman ,başka bir şeyler yazmak üzere,taslaklara kaydetmişim.Ama kısmet böyle bir şey yazmakmış....

Evet kardeşim intihar etti!!!!

Bunu yüksek sesle bile söylemek çok zor.Bu eylem kabul edilebilir bir şey değil.
İntihar sadece gazetelerin 3. sayfasında okuduğumuz ve hiç bir zaman da benim ailemin başına gelmez gibi hiç düşünmediğim bir şeydi.Ama hayat sen başka planlar yaparken başına gelenlermiş.Tam olarak bu lafı yaşadık.

Hastanede geçen sancılı bir 18 gün yoğun bakım süreci yaşadıktan sonra kız kardeşimi kaybettik😢

Belki gittiği yerde daha huzurludur,bilemiyorum .Umut ediyorum..

Allah rahmet eylesin ama arkasındaki tüm birinci derece akrabalarının  ruh sağlığını  allak bullak ederek gitti, bunu çok iyi biliyorum.!!!!!
Tabi bu lafımdan onun yaptığını hoş görüyorum anlaşılmasın.
Bence hiç bir sorun insanın kendi canına kıyacak kadar önemli değil.
Hele hele bir insan için hiç değmez.

İnsanın bir sorunu da varsa,evet  yaşarken her şeye üzülüyoruz ve sanki hiçbir sorun halledilemez görünüyor ama her şeyin ilacı zaman.
Zamanla her sorun hallediliyor.Tekrar ediyorum evet zaman her şeyin ilacı gerçekten,her şey geçiyor .

Sadece sabır,sabır,sabır......

Şimdi biz kendi kendimizi onun gidişine alıştırmaya çalışıyoruz.

Alışmak da çok saçma bir eylem aslında.Esas insan  her duruma  ve her şeye uyum sağlayan bir yaratık.
Kardeşimin yokluğuna alışmak tabii ki çok zor ama hayat alıştırıyor,hayat akıyor,dünya dönüyor sen duramıyorsun.

Gittiğin yerde rahat et canım kardeşim.

Seni hep sevmeye devam edeceğim.....