ANİDEN

Eskilerden tanıdığın, birini görmek ne hissettirir.?

Ya da şöyle sorayım. 

Eskiden çok şey paylaştığın,  bir çok hatıran olan bir kişinin, senin bulunduğun ortama senden habersizce ve aniden gelmesi, seni nasıl etkiler?

Hele de o kişiyle uzun zamandır konuşmuyor ve onu görmüyorsan, üstüne de ona karşı olan duygularından tamamiyle arınmışsan, ne yaşarsın? 

Yani o kişiye karşı öfken, kızgınlığın, düşkünlüğün, sempatin, sinirin, "sevgin" bitmişse, nasıldır onu yeniden görmek?

Söyleyeyim;  benim başıma geldi. Ani bir karşılaşma olduğu için önce şaşırıyorsun.:)) Bir an ne yapacağını bilemeyip, sağa sola kafanı çeviriyorsun. Belki saçma hareketlerde bulunuyor ve karşıdan kendini göremediğin için, belki de komik oluyorsun. Aslında şaşırmanın sebebi; hesaba katmadığın şey  onun geleceğinden haberinin olmaması, belki de aniden gelmesi!! 

Sonra etrafı boşverip, böyle bir karşılaşma için aslında önceden kararını vermiş olduğunu hatırlıyorsun. Eğer bir gün o kişiyi görürsen, selamlaşmayıp, yüzüne bakmayacaksın diye kendine söz vermiş olduğunu anımsıyorsun. Onunla  konuşmayacağını, kendi kendine belirlemiş olduğunu aklına getiriyorsun.  Şaşkınlığını bu anlamda atmaya çabalıyorsun. Huzursuzlanıyorsun.

Bu karşılaşma, hesapsız ve plansız olduğu için rahatsız oluyorsun. Bu yüzden, sıkıntı basıyor.  O kısacık anda, o kişi kapıdan girerken, sen hızlıca düşünüyorsun. Ne yapmalıyım derken, çabucak toparlanııp, özgüvenli bir şekilde oturmak için efor sarf ediyorsun. Huzursuz olduğunu etrafa göstermemek için çabalıyorsun.  Kendine çeki düzen verip, biraz gergin de olsan duygularını kontrol ediyorsun.

Bu seferde anın tadını çıkarmaya başlıyorsun!!

Bulunduğun ortamda başkaları da olunca, acaba neler olacak, diye merak etmeye başlıyorsun. Eskiden tanıdığın kişi, diğerleriyle selamlaşmaya başlıyor ve sana doğru yaklaşıyor. Hayda diyorsun ve olduğun yerde buz kesiyorsun! Ya benimle de selamlaşırsa diye kafanda deli sorular uçuşuyor. O yaklaştıkça karmakarışık hisler içine düşüyorsun. Kendinden çıkıp, dışardan kendine bakmaya bile imtina ediyorsun.

Ve final! O eskilerden çok şey paylaştığın, kişi Allah'tan seni atlayıp yanındakini öpüyor!!!

Oh!!! 

Bir rahatlama geliyor!

Bir anlamda seni de kurtarıyor. :) Çünkü bir karşılaşma için hazırlıklısın ama aynı zamanda da ani bir karşılaşmaya hazırlıklı olmadığını anlıyorsun. Meğer o an yapılacak harekete göre bir şeye karar vermemişsin hala!

Karar ne için verilmemiş?

Acaba sana merhaba dese ne dersin, ne yaparsın kararı.

Kafanı çevirmeye, öpmemeye, elini uzatmamaya daha önceleri, karar vermişsindir. Ancak böyle aniden olan şeylere karşı, hazırlıksız yakalanıyormuşsun!!!Belki sen ortama sonradan gitsen daha kararlı olursun, onun yaptığı gibi onu atlayıp diğerlerini öpersin.

Ancak beklemediğin kişi sonradan senin bulunduğun ortama gelince insan bir an da olsa şaşırıyormuş. :))

O seni atlayıp yanındakiyle selamlaştıktan sonra, insana bir aydınlanma, bir ferahlama geliyormuş. ;) Duygularından emin oluyormuşsun.

O ortamdan çıkınca da geçmişini , onunla geçirdiğin zamanları düşünüp, yaşadıkların gözünün önünden geçiyormuş. O zaman yaşadığın, paylaştığın acı/tatlı, iyi/kötü anıların hala varsa, "kırıntıları" da birer birer  yok olmaya başlıyormuş. 

Başka düşüncelere dalıyormuşsun..

Zaten ona olan hislerinden arınmışsın ama bu duruma neden gelindiğini düşünüyormuşsun. Hatta kim tarafından böyle olduğu veya senin bilmediğin ama senin de dahil edildiğin konular var mı onları merak etmeye başlıyormuşsun. 

Belki senin haberin olmadan senin tarafından söylenmiş gibi lanse edilmiş bir şeyler var mıdır diyormuşsun. Veya söylemediğin şeylerden habersizce yargılanmış mısındır acaba! Var mıdır böyle laflar? Bunlar için kaygılanıyormuşsun.

Bunları merak ediyorsun da; emin olduğun bazı duygulara da hakim oluyormuşsun.

Mesala ; seni öpmemesi sana hiç koymuyormuş. Bu hareket, sadece dudaklarında hafif ve "müstehzi" bir gülümse yaratıyormuş.

Veya  öpmemesi iyi oldu diyormuşsun. Çünkü onu hayatına tekrar almaya hazır olmadığından bir kez daha emin oluyormuşsun.

Karşındakinin de seninle aynı duygular içinde olması seni rahatlatıyormuş.

Ya da ona karşı hiç bir şey hissetmediğini test etmiş oluyormuşsun. Seni öpmemesi seni kırmıyor, incitmiyormuş. Kendini sınıyormuşsun.. ;)

Yine sınav, yeni bir sınav!  Daha önce, hayat durmadan insanları sınavlardan geçiriyor demiştim.  Bu deneyim de benim için iyi bir sınav oldu.Sınavlara girelim de bence en önemlisi bu sınavlardan geçmek. Ben bu sınavı geçtiğimi düşünüyorum! 

Çünkü çıkarımlarımı yaptım.Bu karşılaşma bana birçok şeyi doğru yaptığımı gösterdi. Sonunda; kalbimin ve vicdanımın rahat olduğunu bilmek muazzam bence! Haksızlık yapmadığımı fark etmek, bence anlamlı. Kafamı yastığa koyduğumda rahatça uyuyor olmak  hayli güzel!

Diyeceğim; Hayat, bazen hesap kitap yaparak yaşanmıyor.. Bazı şeyleri öngöremiyoruz, tahmin edemiyoruz. Geleni yaşıyoruz ama  yalnız kaldığımızda içimizde konuşan susmayan sesle barışık olmak muhteşem. Kendimizle, açık ve net, yalansız konuşabilmek bence değerli. Bunların kıymetini bilmek gerekli...