Mavi Boncuk

Yastayız.... Kahramanmaraş merkezli 11 ili etkileyen depremde, 44.218 kişi öldü. Kırkdört bin iki yüz onsekiz, bir sayı ama aynı zamanda her biri, bir can, bir insan demek... Kaybettiğimiz bu canların hepsinin bir hayatı, her birinin kendi hikayesi vardı. Hepsi bitti. Ne yazık ki!! Yastayız... O insanlar,  bizim gibi rutin hayatlarını sürdüren insanlardı. Sadece evlerine bir şey olmayacağına inanmışlardı, güvenle uyuyorlardı. Belki kimse bir şey dememişti , belki de haberleri yoktu.Bu yüzden de bazıları, fay hattının üzerine ev yapmışlardı. Öğrendik ki çok katlı binalar depreme dayanıklı diye satılmıştı. İnsanlar bu sözlere güvenmişlerdi!!! Güya binalar denetlenmiş  ve depreme dayanıklı diye satılmıştı.  Bazı ilanlar yıkılmaya yüz tutmuş binaların önünde, hala duruyordu. Çok kızgınız! Yastayız... 6 Şubat 2023 günü olan depremde 11 ilde, 44.218 insan, canını kaybetti. Bu dünyadan uçtular giittiler. Mesela 5  kişilik aileden sadece bir tek baba kalmış.  Baba, depremde eşini  çocuklarını

  6 Şubat sabahı uyandığımızda depremden, eşimin bir akrabasının mesajı ile  haberimiz oldu. Sosyal medyaya baktığımızda ,  saat 04.17 de Kahramanmaraş merkezli 7,7 şiddetinde büyük bir deprem olduğunu ve çevre illerden de hissedildiğini öğrendik.  İlk saatlerde Twitter de bazı görüntüler vardı ama ne olduğu tam anlaşılmıyordu. Zaten hep böyle oluyordu. Depremin ardından gelen ilk saatlerde hiç bir şey anlaşılmıyordu... Devam eden saatlerde, ne yazık ki durumun vehametinden bilgi sahibi olmaya başladık. Gelen görüntüler çok kötüydü. Haberler çoğaldıkça kalbim sıkışmaya ve derinden sarsılmaya başladık.  Kahramanmaraş'da yıkılan çok bina vardı. Ve etrafındaki 10 ilde de yıkım oldukça fazlaydı. Üstüne üstlük, enkaz altında kalanlar vardı. Hatta enkaz altından telefonlarla insanlar, "bizi kurtarın"    videoları paylaşıyordu. Korkunçtu!! Elimizden bir şey gelmiyordu. İstanbul'da da başımızdan aşağıya kaynar sular dökülüyordu.   Çaresizdik.... Televizyonlardan fazla bir şey

  Bugün doğum günüm. Yeni bir yaş ve yeni bir yılı karşılarken; geçirdiğim ciddi rahatsızlıktan sonra hayatımı ve önceliklerimi değiştirdim. Artık kararlarımı kim ne der diye almıyorum.Yani canımın istediği gibi yaşıyorum. Kafama göre yönümü çizdim.                                         Kimseye içimden gelmeyeni söylemedim. Bugüne kadar da içime sinmeyeni yapmadım. Bu yaşıma gelene kadar vicdanım dışında hiçbir yargılayıcıyı umursamadım. Yaşıyorum ve öldüğüm gün "keşke" cümlesini yanımda götürmemeye kararlıyım.  Birileri beni sevsin diye yaşamıyorum bu hayatı. Ben kendimden memnun olayım yeter.  Düşüncelerimi pozitife çevirmeyi öğrendim. Konforumdan çıkmak için çaba sarfediyorum. Toksik ilişkileri bbitirdim. Yeni şeyler öğrenmek için uğraşıyorum. Bundan sonra asıl olan  ağız tadım ve sağlıkla nefes alabilmek. Ve sahip olduğum tek şey ilk ve son nefesim arasında ki sadece bana ait olan hayatım. Bunu da kimselere ziyan ettirmeye niyetim yok.  Kendimin en iyi versiyonu olmak i